نقش دل

دل تنگی هایم

نقش دل

دل تنگی هایم

نشکن

نشکن

این اینه امیدم را

من به بزم ارامش میهمانم

اما در انزوای خود به سکوت دعوت دارم

این روزهای من

این روزها انقدر از نوشتم فاصله گرفتم که دیگه حس میکنم با واژه ها بیگانه ام


یادمه یک روزهایی بود که صفحه صفحه تو دفترم می نوشتم و شوق نوشتن بود که منو از خواب بیدار میکرد و با یک دفتر تو آغوشم میخوابیدم


اما این روزها انگار که هیچی یادم نمیاد


رقص واژه هابرام دیگه رنگی نداره


سمفونی شعرها هم منو بی تاب خودش نمیکنه


منی که ساعت ها درگیر کتاب ها بودم و بوی صفحه کتاب هم بهم انرژی میداد حالا از یک برگه سفید که پیش روم قرار میگیره هم گریزونم


چه برسه به یک کتاب!!!



خورشید و باران


دلم از شب گریه ها پر است

 

دلم سخت گرفته از آسمان که باز دوباره پر ز ابرهاست

 

خورشید هم این روزها دیگر لبخند ندارد

 

مثل دل کوچک من پر ز غصه هاست

من تورا اینگونه یافته ام...

دلم در پی دلدار است و آشیانه ام اسیر طوفان

                                           

                                                    در پی آرامش می گردم و


                                تنها نصیبم در این سرگردانی ها شکسته شدن بال های احساسم است


نه توان مبارزه با دل را دارم و نه پرواز از آشیان را


                                                   سبکبال به موج طوفان افتاده ام


مرهمی از این گردباد نیست

 

                            چنان در هیاهوی باد پیچ و تاب می خورم که فریادم به آسمان هم نمی رسد


چه سودایی در جانم گر می گیرد آن هنگام که نامت بر لبانم نقش می بندد و


                                                  چه شوری در سرم بر پا می شود از این تکرار


من تو را در کوچه های دنیا نیافته ام که در جاده ای دور افتاده به خاطرات بسپارم،


                                        من تو را با دل نه با جان یافته ام که اینچنین بیقرار می نمایم.

فرداها ...

یخ میکنم و به خود می پیچم از سرما ، دلگیرم از آدم ها

                   

                                                         قلبم میان سینه می گیرد، از این بی تفاوت بودن ها


خسته و نگران از فردا، در تکاپوی این روزها

   

                                                        می دهم به خود امید و نوا، که مرا خواهد دید خدا

                          


                                                      در میان آدم ها


من ملول و خسته نمی مانم در میان این دنیا

                                                              

                                                      چون به خود می بینم شوق رسیدن به بهترین ها